Je lijf zegt NEE!

En dan tóch lekker doorgaan…

Nederland - 17 juni 2025

Iedereen kan het

Dus dan kan ik dat toch ook? Lekker vijf dagen in de week werken, in het weekend een verjaardag, het huis opruimen, poetsen, wasjes draaien, maaltijden (bij voorkeur gezond) voorbereiden voor de werkweek, een drankje of etentje met vrienden, even sporten en als het even kan ook nog naar buiten. Is een hele normale week toch? En als je nu denkt, ‘’ja maar ik werk 36 uur, dus ben al meer vrij’’, dan houd je jezelf voor de gek. En al helemaal wanneer je dan 4 dagen van 9 uur werkt, dan ben je sowieso af ;-).

Maar zonder gekheid,  het is goed om te bedenken, is dat wel zo normaal? Of is dit de standaard die we allemaal maar braaf volgen? Mensen zijn nou eenmaal kuddedieren. Maar is het in dit geval handig dat we onszelf met anderen vergelijken? Dat vraag ik me dus af. Want we zijn allemaal druk. Je hoort het overal: ‘’druk druk druk’’. Alsof het een statussymbool is geworden. En we voelen ondertussen van alles. Hoofdpijn, buikpijn, krampen, tintelingen, hartkloppingen, kortademig. Maar we zeggen tegen onszelf ‘’Ach, het gaat wel weer over, gewoon doorgaan’’ of ‘’Het komt vast doordat ik verkeerd heb gelegen vannacht’’ of ‘’Misschien iets verkeerds gegeten’’. Maar ondertussen maakt je lichaam dus eigenlijk overuren om jou iets te vertellen. En jij luistert niet, want je vindt dat je gewoon door moet gaan, net zoals ‘iedereen’.

Want wat steeds duidelijker zichtbaar wordt, ook in de statistieken, is dat dat ‘gewoon maar doorgaan’, uiteindelijk zijn tol gaat eisen. Je kan wel tegen jezelf zeggen, ik kan dit prima aan. Oftewel, je hoofd zegt en denkt van wel. Maar wat nou als je lijf gaat protesteren? En wat nou als je die signalen niet ziet of niet serieus neemt, heeft dat gevolgen?

Omdat cijfers mij altijd veel duidelijk maken,  deed ik wat onderzoek naar de statistieken van dit moment. Volgens het TNO (Nederlandse Organisatie voor toegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek) ervaart 20% van de werknemers burn-outklachten. Oftewel 1 op de 5 mensen. Dit is een stijging van 11% ten opzichte van 2007. Onder jong volwassenen tussen de 18 en 34 jaar, ligt het percentage zelfs nog iets hoger: in 2022 rapporteerde 25 % van deze groep burn-outklachten. Dus zelfs 1 op de 4 mensen. En elk jaar stijgt dit gemiddeld een paar procent! Maar wanneer stopt dit?

Dit is één van de redenen dat mijn missie is om alle jongvolwassenen, en met name dertigers, in Nederland te laten ontdekken wie ze zijn, wat ze willen en hoe ze hun keuzes kunnen aanpassen op wat bij hen past. Voorbij angst en beperkende overtuigingen, om een sterke basis te leggen voor de toekomst.  Om verdorie te voorkomen dat burn-outs zo explosief blijven groeien.

Weer of geen weer, regelmatig naar buiten!

Zuid-Spanje, Februari 2025

Hoe het lichaam met ons communiceert

Ons lijf heeft een ingenieus waarschuwingssysteem., mag ik wel stellen. Via je zenuwstelsel meet het voortdurend of je veilig bent of in gevaar. Als je brein denkt dat er stress is (en dat hoeft niet eens echt gevaar te zijn, een irritante mail van je collega is al genoeg), schakelt je lichaam over op de ‘overlevingsstand’. En dus, hup, hartslag omhoog, spierspanning aan, spijsvertering op pauze, ademhaling oppervlakkiger. Dat is handig als er een leeuw voor je staat. Maar minder handig als je 42 keer per dag je mailbox opent, ondertussen een Teams-meeting volgt en probeert een gezonde lunch te eten tussen twee deadlines door.

Als je dit maanden of jaren achter elkaar doet, raakt je systeem overbelast en je lichaam uit balans. De wisselwerking tussen het sympatische zenuwstelsel (de actie stand) en parasympatische zenuwstelsel (rust & herstel) raakt verstoord. En dan komen dus die lichamelijke klachten. Eerst subtiel en later hardnekkiger. En uiteindelijk, val je dus vanzelf om als je niet wil luisteren. Burn-out. Paniekaanval. Of vage, maar verlammende klachten waar zelfs de huisarts geen antwoord op heeft. En ik weet als geen ander hoe dit je leven kan beïnvloeden. Want ik heb al 2 burn-outs op mijn naam staan. En stiekem zit ik nog met de restverschijnselen van jaren en jaren van chronische stress. O.a. door het niet serieus genoeg nemen van de signalen van mijn lichaam.

Hoe mijn lichaam mij iets duidelijk wilde maken

Ik werk inmiddels ruim 17 jaar. En dan tel ik mijn bijbaantjes als puber en student nog niet eens mee. Altijd was ik bezig. Een commissie, een opleiding ernaast, sporten, een druk sociaal leven, nog even een cadeautje voor de ander regelen, nog even dit… "Nee joh, ik doe dat wel even.” Ik hield dus honderd ballen in de lucht en dacht dat ik dat prima aankon. In een eerder verhaal van mij lees je hoe bijvoorbeeld mijn perfectionisme hier ook een rol in speelde.

En als je maar doorgaat, gaat vanzelf je lijf protesteren. Eerst subtiel met vermoeidheid, wat buikpijn. Dan komen spierspanning, slecht slapen, hartkloppingen etc. Zolang ik er niet naar luisterde en maar door bleef gaan, ging mijn lijf een tandje harder protesteren. En ik kan je vertellen, als je dag in dag uit hartkloppingen hebt, soms uren lang, dan MOET je wel luisteren. Want of je nou een hypochonder bent of niet, je haat je vanzelf zorgen maken of er niet iets ernstigs mis is met je.

Dus mijn zenuwstelsel raakte compleet uit balans. Het natuurlijke ritme tussen inspanning en ontspanning was zoek. En dat is niet zomaar hersteld. Weet ik nu. Daarom heb ik mijn leven volledig anders ingericht. Ik werk nu voor mezelf, zodat ik kan meebewegen met mijn energie. Mijn werk is mijn passie, want ik hou van coachen. Anderen begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling, is mijn tweede natuur. Maar ik werk geen 40 uur per week. Dat trekt mijn lijf (nog) steeds niet. Want soms ben ik ook nog eigenwijs. Plan ik de dag toch iets voller dan ik weet dat goed voor me is. En dat wordt ook mij dus nog betaald gezet met lichamelijke klachten.

De afgelopen jaren heb ik ontzettend veel interessante boeken hierover gelezen. En nog steeds. SOLK gerelateerde boeken over de oorzaak, zoals ‘Omgaan met onverklaarde lichamelijke klachten’. En boeken die meer vertellen over de oorzaak én wat je eraan kunt doen. Zoals Polyvagaal Theorie kenner Luc Swinnen in zijn boek ‘Activeer je nervus vagus’. Als je hier niet bekend mee bent, klinkt het wellicht als abracadabra! Maar vraag me er gerust eens naar. Daarnaast was en blijf ik ook altijd bezig om dit verder te ontdekken en ontwikkelen met professionele ondersteuning. Van ademwerk, meditaties en healings tot coaching, fysiotherapie en onlangs bijvoorbeeld TRE (Tension & Trauma Release Exercises). Alles om mijn systeem te helpen ontladen. En dat helpt. Ik kan eigenlijk alles weer. Maar ik ben er ook achter, mijn lijf herstelt in zijn eigen tempo. En soms heb ik daar gewoon in mee te bewegen. Want mijn lijf geeft dus nog steeds af en toe reminders dat het even een tandje minder mag.

Vertragen, vertragen, vertragen,

Lanzarote, 2021

Leren luisteren naar ons lichaam

Het moge helder zijn, niet luisteren naar signalen van je lichaam is funest. Want wist je dat chronische stress letterlijk iets doet met je hersenen en lijf? Je cortisolniveau raakt namelijk ontregeld, waardoor je slechter slaapt, je sneller aankomt of juist geen hap door je keel krijgt. Je immuunsysteem wordt onderdrukt en dus hallo ontstekingen, infecties en darmproblemen. Je spieren blijven aangespannen, wat leidt tot pijn in nek, schouders, rug. En je hartslag en bloeddruk blijven hoger, wat zelfs op de lange termijn je hart- en vaatstelsel kan beïnvloeden. En toch zijn we er goed in om dit allemaal te negeren. We nemen een paracetamolletje, doen wat yoga op YouTube. En gaan weer door. Tot het écht niet meer gaat.

In een wereld vol to-do-lijstjes, agenda’s, meldingen, doelen en verwachtingen zijn we het verleerd om naar binnen te keren. Om écht even stil te staan en te voelen. Stel jezelf eens wat vaker de vraag: Wat heeft mijn lijf vandaag nodig? Soms is dat actie. Maar vaak is het iets anders. Iets zachters, rustiger of met minder (tijds)druk. Want je lichaam weet vaak al wat goed voor je is, voordat je hoofd het begrijpt. Dus you better listen!

Pauze,

Zuid-Spanje, Mei 2025

Luister jij wel genoeg?

Misschien ben je, door alles wat hierboven staat, al tot de conclusie gekomen dat je beter naar je lichaam wil leren luisteren. Zo niet, of nog niet voldoende, kunnen de volgende vragen je helpen:

• Wat zegt jouw lichaam als je écht stil zou staan?

• Welke signalen negeer je misschien al te lang?

• En wat zou er veranderen als je daar wél ruimte voor zou maken?                    

Misschien ben je net als ik jarenlang maar doorgegaan. En herken je die buikpijn, hoofdpijn of iets anders. En dat opgejaagde gevoel. Dan wordt het wellicht tijd om niet nog een taakje af te werken, maar eens even tot stilstand te komen. Dat je, net als ik ooit heb besloten, echt te gaan luisteren naar je lichaam en daar wat je doet op aan te passen. Niet meer dat opgejaagde gevoel, geen onrust meer, niet meer eindeloos piekeren, niet meer elke dag buikpijn, pijn in je onderrug etc.

Leer de signalen herkennen door regelmatig een pauze in te lassen. Stel grenzen naar jezelf en je omgeving door bijvoorbeeld vaker nee te zeggen of je dag anders in te delen. Zorg goed voor jezelf door voldoende te slapen, gezond te eten, te rusten en te bewegen. En zoek hulp door middel van coaching of de mensen om je heen. Dit versnelt je herstel en voorkomt terugval. Als je met deze stappen begint, zie je binnen een paar weken al dat het verbeterd. Maar vergeet niet, dat het doorbreken van oude patronen en routines minimaal 3 tot 6 maanden duurt. Geen tijd te verliezen, zou ik zeggen!

Wil jij graag leren luisteren naar wat jouw lichaam je te vertellen heeft? Is de oorzaak puur fysiek of mentaal/emotioneel? Dan kunnen we dit samen onderzoeken. Van ondersteuning in het begrijpen van de oorzaak, het omgaan met de lichamelijke klachten tot het daadwerkelijk loslaten van patronen die je niet meer dienen om eindelijk klachtenvrij te leven. Met meer energie! Neem dan contact met me op. Stel je vragen, zodat ik je verder kan helpen. En wil je niet wachten tot je huidige klachten niet nog erger worden? Dan gaan we samen in het Actie Traject aan de slag om dit aan te pakken.

Heb je andere vragen naar aanleiding van dit verhaal? Stuur me een bericht!

In de pauze een uurtje naar het strand,

Zuid-Spanje, April 2025