Loslaten en weer oppakken
Nederland - 18 november 2023
Het is zaterdag avond…
Ik scroll wat door Instagram en zie een story van iemand voorbij komen met de muziek van Snatam Kaur met Mul Mantra. Het is één van mijn favoriete mantra muziek. Het raakt me meteen en ik voel dat het een stukje van mezelf raakt wat ik heel erg gemist heb. Ik zoek het nummer op op Deezer en luister hem. Ik huil… het komt uit mijn tenen. Ik heb hartkloppingen, waar ik sowieso al weer een paar weken veel last van heb. Ik voel spanning, stress en verdriet. Twee maanden terug heb ik Lanzarote achter me gelaten. Maar ik voel, zeker in dit moment, dat een deel van mij daar nog achter gebleven is. That is something to admit. Maar het ging toch goed met me? De keuze die ik had gemaakt, was toch de juiste?
Ik leer momenteel veel over het luisteren naar mijn gevoel en daar naar te handelen. Vooral dat laatste eigenlijk. Dat voelen ging me altijd al wel goed af, maar voorheen liet ik dan toch vaak mijn hoofd de boel analyseren en een beslissing nemen. Nu voel ik, ben ik er extra bewust van wat ik voel en heb de moed te kiezen voor wat voor mij goed is op dat moment. Zonder eindeloos te piekeren wat anderen daar wel niet van vinden of mijn beperkende overtuigingen de overhand te laten hebben. En weet ik het niet zeker, dan is mijn keuze voor dat moment het te laten rusten. Ik vertrouw erop dat de juiste keuze dan vanzelf zal komen door het opdoen van ervaringen. Dus ja, het was de juiste beslissing Lanzarote te verlaten. Ook al raakt het me nu zo enorm. Ik voelde aan alles dat ik op dat moment niet goed zat op het eiland. De diepe connectie en liefde voor mijn ex vriend en ons leven daar was te groot om ruimte te creëren verder te gaan met mijn leven. Ik wil de ruimte creëren voor mezelf en een een hele leuke nieuwe man aan mijn zij. Mijn eigen dromen na te jagen. Dus wist ik dat ik moest gaan, zonder dat daar verder een goede verklaring voor was.
Het verdriet van een soort gemis doet zeer. Maar voelt tegelijk ook goed. Het moet er uit. Ik laat het er zijn, zonder dat er iets aan hoeft te veranderen. Het is een van de eerste momenten sinds mijn vertrek uit Lanzarote dat ik alleen ben en even echt kan voelen. Er is zoveel gebeurd in de tussentijd wat verwerkt moet worden. Ik voel aan alles dat ik dit moment nodig heb om weer verder te komen. Al weet ik nog niet precies hoe. Maar ook dat is oké.
Terug in Nederland met al mijn spullen, of ben ik toch een deel van mezelf vergeten?
Nederland, eind September 2023
De afgelopen weken
Nadat ik geland ben op luchthaven Rotterdam, leg ik al mijn bagage op een karretje en kluns mezelf ermee naar buiten. Het was geen licht karretje zal ik maar zeggen. Ik vraag mezelf voor de zoveelste keer af hoeveel spullen een mens nodig heeft, als ik mijn ouders zie aankomen. Ik tel mijn zegeningen, want zij zijn er altijd voor mij. Zowel om me voor de zoveelste keer van het vliegveld op te halen als wanneer ik weer even van me af wil praten.
Ik weet na aankomst bij mijn ouders thuis dat nu het avontuur begint. In vele opzichten. Maar mijn eerste avontuur begint namelijk 5 dagen later al, een onbekend avontuur. Waarvan ik toen zelf ook nog vrijwel niet wist wat het precies inhield, behalve dat ik op reis zou gaan. Ondanks het onbekende, voelde het alsof het voor mij op het juiste moment kwam. Ik hoor jullie denken, wat voor een avontuur precies? Dat was mijn deelname aan het TV programma Bestemming X van RTL. En een avontuur was het! Maar daar zal ik later nog eens apart over schrijven.
De dagen voordat ik vertrek, pak ik mijn koffers uit en geef alles voor nu een plekje bij mijn ouders thuis. Met mijn uitgedroogde en inmiddels zwaar geblondeerde lokken van de Spaanse zon en de oceaan, ga ik naar de kapper om het te knippen en de intense uitgroei te verdoezelen. Ik spendeer tijd met familie en maak mijn koffers klaar voor vertrek. Het vertrek naar dat grote onbekende avontuur.
En nu ben ik ruim 2,5 week geleden terug gekomen in Nederland. De opnames voor Bestemming X zijn voorbij en heeft, naast dat het me heel veel heeft gebracht, ook heel veel van me gevraagd. Ik weet dat ik nu bij moet komen, maar vind dat nog niet zo makkelijk. Want het grootste avontuur gaat nu juist beginnen. Tot nu was alles gepland: afscheid nemen van vrienden in Lanzarote, mijn spullen pakken en alles verhuizen naar Nederland en op reis voor Bestemming X. Maar daarna staat er letterlijk niks in mijn agenda. Geen huis, geen baan, geen auto… ik heb zelfs geen fiets meer. Twee dagen nadat ik thuis kom, heb ik net zoals heel Nederland de griep of een variantje Covid. Hij slaat in ieder geval zodanig toe dat ik even helemaal niks meer kan. Misschien was dat precies wat ik nodig had om mezelf wat rust te gunnen? Ik knap na een week weer op en begin meteen dingen te plannen. Ik heb ten slotte een hoop mensen de afgelopen jaren heel weinig of niet gezien. Dus tijd voor wandelingen met mijn familie, wijntjes met vrienden, op stap met mijn zus, knuffelen met vriendinnen. Ik kan je vertellen, dat is heerlijk!! Ik geniet er intens van.
De afgelopen dagen voel ik aan mijn lichaam dat het toch teveel is. Mentaal voel ik me goed en ijzersterk. Maar vooral fysiek voel ik dat ik niet voldoende hersteld ben. En die Instagram story van zojuist heeft me weer even wakker geschud. Instagram is dus niet alleen verantwoordelijk voor mijn belachelijk hoge dagelijkse schermtijd (ja ook ik laat me vaak verleiden eindeloos en zinloos te scrollen), maar ook voor het inzicht dat ik de draad weer even moet oppakken.
Terug of verder?
Omdat ik nu leef uit een koffer en zwerf tussen het huis van mijn ouders, mijn zus en vrienden, mis ik de tijd met mezelf. Om te leven in mijn eigen flow, want je past je toch aan aan het huishouden waar je op dat moment bent. Althans, ik wel. Ik mis mijn sport, ik mis mijn yoga, ik mis surfen en zwemmen in de oceaan, ik mis een eigen huis en alles daar tussenin. Momentjes alleen. En de mantra muziek van zojuist herinnerde mij daar aan. Ik mis mij.
Onbewust heb ik dit eerder deze week al gevoeld. Het zette me zelfs aan om een ticket te boeken naar Lanzarote in december. Ik wil even terug. Naar mijn vrienden daar, een stukje van mijn oude routines, de oceaan. Misschien wel om dat deel van mezelf wat ik daar achter heb gelaten weer op te zoeken en te kunnen voelen. Het zal me mogelijk ook bevestigen waarom ik daar weg ben gegaan. Ik ben benieuwd wat het me zal brengen.
Oisterwijkse vennen,
November 2023
Vooruit, ik zal ook toegeven dat de reden dat ik even naar Lanzarote ga niet alleen zo diep gaat. Het ligt er ook aan dat sinds ik terug ben in Nederland ik koude voeten heb.. en handen.. en neus. Want sinds ik terug ben, heeft het bijna elke dag geregend. En is het koud, waterkoud! Typisch Hollands weer dus. Ik ben geloof ik een beetje ver-tropischst en mis mijn slippers en korte broek.
Nu spookt de vraag door mijn hoofd, wat gaat die week daar me brengen? Zal het me weer doen terug verlangen naar het eiland? Me confronteren met een stukje verdriet wat er nog zit van een verloren zielsverwant aan mijn zij? Of helpt het me juist iets los te laten om verder te kunnen? Ik gun het mezelf om daar nu vooral niet teveel over na te denken maar me te laten verassen. Ik kies ervoor erop te vertrouwen dat het me zal brengen wat ik nodig heb, nodig heb om los te laten wat me niet meer dient en ‘’mij’’ terug te vinden.
De toekomst vraagt een andere aanpak. Zoals Albert Einstein zei: Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En wat ik kreeg was niet compleet. Ik voelde me niet compleet. Dus ik vertrouw erop dat het loslaten van die controle mij zal brengen wat ik nodig heb. Dit is dus het grootste avontuur, het niet weten. En daar heb ik zin in!!
Een klein beetje houvast
De afgelopen weken komen de vele vragen meestal niet vanuit mezelf, maar vooral vanuit mijn omgeving. Allemaal met goede bedoelingen van mensen om wie ik geef en zij om mij. Een kleine greep uit de meeste gestelde vragen: Heb je al een plan? Blijf je in Nederland? Wanneer ga je weer werken? Weet je al hoe je geld gaat verdienen? Waar wil je gaan wonen? En sommige zijn zelfs nog veel directer. Deze vragen maken me onrustig. Ik spreek mezelf streng toe dat ik mezelf daardoor niet moet laten opjagen. Zeker niet nu ik voel dat mijn lichaam vraagt om meer liefde en aandacht.
Bewegen, nieuwe doelen aan de horizon, de zee en gezond eten,
November 2023
De afgelopen 15 jaar sinds ik afgestudeerd ben, heb ik ongelooflijk veel over mezelf geleerd. Hierdoor weet ik gelukkig goed wat ik nodig heb en ontdek ik soms zelfs nog nieuwe dingen. Dat is waardoor ik weet hoe ik mezelf die liefde en aandacht kan geven. Ken jij jezelf goed genoeg om te weten wat je nodig hebt? En herken jij ook de signalen wanneer je dit uit het oog verliest?
Voor mij is dat allereerst door langzaam weer meer te gaan bewegen: wandelen, fietsen, yoga en als het kan weer sporten om echt op krachten te komen. Daarnaast mis ik concrete doelen om naartoe te werken, dus wil ik ook tijd besteden aan het opschrijven van al mijn wensen, doelen, daar een realistisch actieplan op schrijven en stap voor stap daarmee aan de slag gaan. Daarbij heb ik in de afgelopen weken gevoeld dat ik de connectie met de natuur aan het verliezen ben. Dus wil ik vaker naar zee rijden om te surfen of zwemmen, de bossen opzoeken voor een wandeling en misschien zelfs wel op z’n Wim Hofs een koude frisse duik nemen in natuur water. Op z’n minst kan ik mijn koude douches weer eens oppakken. Altijd een gevalletje discipline haha, maar dat voelt daarna altijd ZO lekker! En tot slot gezonde voeding. Dit heb ik de afgelopen weken laten vieren, waar natuurlijk helemaal niks mis mee is. Maar nu mijn lichaam een beetje op instorten staat, vraagt het om verse groenten en een berg onbewerkt voedsel.
Al het bovenstaande geeft me een beetje houvast, wat helemaal niet verkeerd is. Maar ik beloof mezelf bij deze ook de spontaniteit van het leven te omarmen, zodat het mij brengt wat ik nodig heb. Altijd de focus te houden op het verhogen van mijn positieve energie zodat dit ook weer positieve energie aantrekt. Alleen te doen wat mij plezier geeft of persoonlijke groei. En verder alles een beetje poco a poco, want gras groeit tenslotte ook niet harder als je er aan trekt. Goed werk heeft tijd nodig mensen. Joe joe!
Start carnavalsseizoen,
Oeteldonk, 11 november 2023
Merk jij ook dat je vast loopt? En mist het vertrouwen om jezelf weer terug te vinden? Plan dan een gratis intake met mij om te bespreken hoe ik je kan helpen om weer terug te komen bij jezelf in een paar stappen en vol vertrouwen de toekomst weer tegemoet te gaan.
Comments