Ik geef me over

Aan alles wat er is

Spanje - 13 november 2025

Niet meer vechten

Niet meer proberen

Niet meer vechten

Niet meer willen begrijpen

Niet meer analyseren

Niet meer overdenken

Niet meer angstig voortleven

Niet meer overleven

Niet meer blijven doorgaan

Niet meer van hetzelfde

Niet meer vooruitschuiven

Niet meer het perfecte moment afwachten

Niet meer uit de weg gaan wat ongemakkelijk voelt

Vanaf nu laat ik zijn wat er is. En dan bedoel ik ook echt alles.

Vanochtend werd ik wakker. Kalm en uitgerust. En met focus. Omdat ik voel hoe belangrijk het is om in deze tijd een hand uit te rijken. Niet omdat ik de waarheid in pacht heb, maar wel weet wat uit eigen ervaring heel helpend kan zijn voor een gelukkiger leven en hoe ik anderen kan helpen hun waarheid naar boven te halen. Maar nog het meest omdat ik weet hoeveel mensen in mijn omgeving, klanten maar evengoed niet klanten (of toekomstige klanten ;-)), vastzitten in hoe het hoort, hoe het moet, en vooral in hun hoofd. Rationeel. Superhandig hoor, een hoofd dat alles slim kan beredeneren… tot het moment dat je er zo in verstrikt raakt dat je niet meer kunt voelen wat klopt.

Het ego heeft de leiding genomen in onze maatschappij. En dat precies, is niet oké. We zijn bang dat het fout gaat, bang om teleurgesteld te worden en bang om te verliezen. En dus blijven we controleren, plannen, voorspellen, vergelijken, vasthouden. En als ik daar met mijn verhalen en mijn werk ook maar een kleine bijdrage aan kan leveren om dat te veranderen, dan voelt dat als het juiste. Want ik geloof dat als iedereen doet wat voor hen past, wat voor jou klopt, waarvoor jij ‘hier bent gekomen’, dat de wereld dan een stuk mooier is. Die energie, van een wereld waarin we elkaar dingen gunnen, waar we leven en laten leven en waar we de eenheid vormen die we in essentie zijn… Ik wil en kan alleen maar geloven dat dat een hele mooie wereld zal zijn.

En daarvoor begint het mijn inziens bij leren meer en meer los te laten. Ik denk voor mij persoonlijk ook de grootste uitdaging in mijn leven, tot op de dag van vandaag. Want ooit was ik het schoolvoorbeeld in ‘de Perfectionist’ zijn. Misschien herken je het wel:

• Altijd bewijs willen leveren dat je genoeg bent

• Bang dat anderen teleurgesteld raken als je iets fout doet

• Eerst een plan moeten hebben vóórdat je aan iets begint

• Denken dat rust pas verdiend is als alles af is

• Opluchting voelen als je complimenten krijgt, maar onrust als je kritiek hoort

Perfectionisme lijkt vaak op discipline. Maar het is in feite controle. En controle is dodelijk vermoeiend.

De perfectionist in wording,

Gokje, ergens in 1991 - 1992

Loslaten, maar hoe dan?

Ik heb nooit gezegd dat dit makkelijk is. Het voelt net alsof je in een vliegtuig zit en de piloot wegloopt. Maar eigenlijk is het tegenovergestelde waar. Want jouw ego type die aan het stuur zit en probeert alles onder controle en ‘bij hetzelfde’ te houden, maakt je heel moe of zelfs uitgeput. En die druk kan en mag er vanaf. Die druk van ‘’Ik moet het zus… ik moet het zo’’, dat mag iedereen wat vaker loslaten. Zodat we meer energie overhouden, ons lichaam meer kan ontspannen, er meer ruimte is om te voelen wat klopt en bovenal: we niet meer leven vanuit angst maar vanuit vertrouwen! En ik kan je vertellen, dat is het proberen meeeer dan waard!

Want wat hoor ik het veel, mensen waarbij hun hoofd altijd maar ‘aan’ staat, er veel fysieke klachten zijn, mensen weinig plezier meer beleven aan dingen die ze eigenlijk normaal heel leuk vinden, een opgejaagd gevoel, dat dingen uitgesteld worden omdat ze ‘’eerst nog dit… pas dan…’’. Het leven is niet maakbaar, ook al denken we dat soms. Controle hebben we nooit. Dus dan kunnen we toch maar beter toewerken naar een vertrouwen waardoor we veel meer kunnen genieten van het leven en verbinden met wat onze intuïtie ons ingeeft, toch? Ook al is dat soms heel spannend. Want dat is het. Ons brein zal met honderden, dan wel niet duizenden, argumenten komen om ons weg te houden van verandering. Om ons in onze comfort zone te houden. Want dat is wat ons brein wil, ons veilig houden en dus bij alles wat voor jou al de normale gang van zaken is. Maar dat is dus NIET wat jou gelukkig maakt.  Dus het wordt tijd om de stoute schoenen aan te trekken en het anders te gaan doen. En geen zorgen, loslaten betekend niet dat je alles maar laat gebeuren, maar wel het stoppen met vechten tegen wat er is. Inclusief negatieve gevoelens waar we soms geen zin in hebben.

Dus wordt het tijd om ermee te gaan oefenen. Maar ja, waar begin je dan? Dat is niet altijd even makkelijk. En ja ik ben een coach, dus ik zal absoluut aanraden dat het hebben van een coach van tijd tot tijd een goede katalysator is op dit zoekende proces. Want voor ieder individu is het anders. Ieder individu heeft een ander patroon wat niet (meer) dienend is en waar afscheid van genomen mag worden. Of op z’n minst een nuance in aangebracht mag worden. Maar misschien helpt dit verhaal je al voldoende om er zelf mee aan de slag te gaan. Want het begint allemaal bij bewustwording en jezelf de juiste vragen stellen. Dus pak eens pen en papier of open de notities op je telefoon. En geef eens eerlijk antwoord op de volgende vragen:

• Wanneer voel je de meeste weerstand of onrust in je lijf?

• Welke gedachten duiken het vaakst op als je iets nieuws probeert of wanneer iets fout gaat?

• Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je de controle een keer loslaat?

• Wanneer of tegen wie zeg je het vaaks ‘ja’ terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoeld en waarom?

• Welke moetjes of ‘het hoor zo’ bepalen jouw dagelijkse routine? En waar komen die eigenlijk vandaan?

Als je deze vragen eerlijk durft te beantwoorden, kan je al heel wat onzichtbare blokkades voor jezelf naar boven halen en ermee aan de slag gaan.

Surfen op de golven van het leven,

Famara, februari 2023

Jouw intentie

Alles wat we doen in het leven, doen we met een intentie. Maar wat we vaak niet in de gaten hebben, is dat die intentie onbewust is en niet helpend. Dus je gaat bijvoorbeeld mediteren met de intentie om te ontspannen, maar als dit dan niet gebeurd, voelt het alsof het voor niks is geweest. Of je hebt ingepland om een uur te gaan wandelen omdat het goed voor je is, maar ondertussen luister je een podcast, check je tussendoor je whatsapp en ga je de to-do’s in je hoofd af. Prima, maar dan moet je het ook niet gek vinden als het je niet de rust heeft opgeleverd waar je op hoopte. En sporten, ook zoiets, we moeten natuurlijk bewegen. Enfin, zo kan ik nog wel even doorgaan. Waar het om gaat is dat je denkt dat je goed bezig bent. Want je hebt toch gemediteerd, gewandeld en gesport? Maar waarom blijf je je dan nog steeds zo onrustig voelen? Het lijkt hier te gaan over presteren. ‘'Als ik dit doe, dan zal het beter gaan’’. Momenten waar je eigenlijk even had kunnen ‘zijn’ en wat voor ontspanning had kunnen zorgen, is uiteindelijk een soort taak geworden.

Als je mij al een tijdje volgt op Instagram waar ik het meest actief ben, dan ken je deze uitspraak van mij vast. ‘’Het gaat er niet alleen om WAT je doet, maar HOE je het doet’’. Je kan alles in je leven op de rit (denken te) hebben, maar als je jezelf dan in alles 200% procent geeft, raak je alsnog uitgeput. Of misschien heb je een partner/familie/vrienden waar je van houdt, maar als je alleen maar aan de ander geeft en niet aangeeft waar je zelf behoefte aan hebt, voel je je toch leeg. Of je eet gezond, sport en mediteert, maar toch raak je overprikkeld omdat je het allemaal vanuit een verkeerde ‘moeten-mindset’ doet waar ik het hierboven over had.

Misschien voel je hem al en herken je meteen een voorbeeld uit je eigen leven. Ga dan eens na met welke energie je iets doet. Leg je jezelf misschien ergens druk op? Zit er misschien een patroon achter waardoor je doet wat je doet? Wat moet je van jezelf? Probeer je misschien iets te bewijzen? Mogelijk helpt dit je net weer een laagje dieper te komen om weer een stapje dichter te komen bij het loslaten.

Wat dus enorm kan helpen is het zetten van een goede intentie. Het is geen doel of het toewerken naar een bepaalde prestatie. Je geeft jezelf een soort richting waar je je energie op afstemt. Dit kan je bijvoorbeeld al doen aan het begin van de dag. Neem dan eerst even een momentje om tot jezelf te komen. Ga even rustig zitten en haal een paar keer diep adem. Als je het fijn vindt, kan je een hand op je hart leggen om je even bewust te worden van wat je voelt op dat moment. En vraag jezelf dan eens: Wat heb ik nodig vandaag? Vanuit die innerlijke behoefte kan je een intentie zetten. Bijvoorbeeld als je je moe voelt, kan je intentie zijn: Vandaag doe ik alles net iets langzamer dan normaal. Dit is een voorbeeld uit duizenden. Het kan namelijk van alles zijn.

En dan nog dit

Wat we doen, doen we vaak ook met een doel. Mediteren doen we om rustig te worden, wandelen om je hoofd leeg te maken, yoga om je beter te voelen. Maar dat geeft natuurlijk ook extra druk. Want stel nou dat je niet rustig wordt van het mediteren? Als je gaat wandelen en je hoofd overuren blijft draaien? Je een lesje yoga doet wat voor geen meter gaat? Dan is het gevolg dat we aan onszelf gaan twijfelen. Of het levert zelfs frustratie op. Maar we hoeven niet aan onszelf te twijfelen. We hoeven het alleen maar als een signaal te zien waar we iets mee kunnen. Want wij wezens zijn mega intelligent. Soms ga je zitten met je ogen dicht en voel je onrust. Soms wandel je en blijven de gedachten maar komen. Soms kom je op de yogamat en voel je frustratie.

En dat is onwijs waardevol. Dan mag je loslaten. Dan mag je laten zijn met wat er is. Zonder doel. Zonder verwachting. Zonder oordeel. Dit betekend dus dat je soms ongemak voelt, frustratie, boosheid, verdriet. In plaats van daar van weg te willen, omdat we ons nou eenmaal liever goed dan slecht voelen, blijf daar maar even bij. Ga ermee zitten. En zie het als een signaal dat je iets mag loslaten. Het is dus eigenlijk een heel goed teken dat het komt. Het wil verwerkt worden, om je vervolgens weer vrijer te kunnen voelen. Dat is wat loslaten is. Oké zijn met alles wat zich aandient.

Proost op alles wat zich aandient,

Teguise, Maart 2023

Praktische tips

Het belangrijkste is dat je, naast zelfonderzoek, hiermee gaat oefenen. Dus het niet alleen begrijpen, maar ook belichamen. Overgave is namelijk geen knop die je omzet, maar een spier die je traint. En hoe vaker je hiermee traint, hoe sneller je herkent wanneer je terugschiet in controle of weerstand. Master tip: Begin klein. Elke dag een beetje. Dus ga niet middenin een paniekaanval proberen te gaan zitten op een meditatiekussen in de hoop dat je dankbaar kan zijn voor wat er op dat moment naar boven komt ;-) Maar wat dan wel?

1. Ga elke dag 15 minuten zitten zonder afleiding. Geen muziek of andere afleiding. Merk enkel op wat zich aandient. Je hoort je ademhaling, geluiden in de omgeving en voelt de lichamelijke sensaties die er zijn. Het kan zijn dat je je in het begin wat onrustig voelt. Laat dat er zijn en zie het als een momentje van ontlading.

2. Mediteer. Niet om tot rust te komen, maar wederom om te zijn met wat er is of wat zich aandient. Geef er ruimte aan.

3. Check-in moment in de ochtend, zoals eerder omschreven in dit verhaal, om een intentie voor de dag te kunnen zetten. Waar je jezelf de vraag stelt: wat heb ik vandaag nodig?

4. Vertraag. Doe dingen bewust langzamer, zoals wanneer je de boodschappen doet of je lunch klaar maakt. Eet zonder afleiding en neem eens een pauze tussen de happen door. Praat minder en luister bewuster. Je gaat je verbazen wat je dan allemaal kan voelen en ervaren. Ik beloof je dat het niet saai is :-)

Durf je ook los te laten?

Een aantal jaar geleden besloot ik dus te zijn met wat is. Want ik heb ook veel gevochten tegen al die ongemakken. En zelfs tot op de dag van vandaag wordt ik hier ook nog gewoon mee geconfronteerd. Want sommige patronen zijn nou eenmaal hardnekking. Daarom bezocht ik ook onlangs een stilte dag, zodat ik daarin altijd op zoek blijf naar een laagje dieper. En wat was dat een prachtige ervaring. Voelde ik me die dag dan helemaal geweldig? Nee, dat zeker niet. Vooral niet omdat ik net vlak voor onze ‘terugverhuizing’ naar Spanje stond, werk aan het afronden was en ik meer onrust ervaarde dan normaal. Dit merkte ik mentaal door meer onzekerheid. Maar ook fysiek met wat meer last van mijn maag- en darmen. Maar ondanks dat, was het fijn. Want ik kan er naar kijken zonder oordeel. Zonder dat ik vind dat het anders moet.

Verlang ik dan niet naar de variant van mezelf zonder die ongemakken? Tuurlijk wel! Maar dit moet er zijn, als een signaal voor wat aandacht nodig heeft. Wat er leeft onder de oppervlakte. Het werd een uitzonderlijk waardevolle bevestiging van iets heel positiefs. Want waar ik misschien wel bang voor was door de drukke zomer, gebeurde helemaal niet. Ik dacht namleijk ‘’Oh, dan komt er natuurlijk allemaal ellende los als ik echt langer dan 15 minuten stil ben’’. Want dat deed ik al regelmatiger, net zoals stille momenten niet altijd maar opvullen met scrollen op social media, een podcast aanzwengelen of een serietje op Netflix. Dit was toch echt next level, zo’n hele dag.

Maar ik voelde rust, liefde en een volledig vertrouwen in mezelf. Dat wat er ook komt, ik het kan dragen. Een kers op de taart van de keus die ik jaren geleden heb gemaakt. Te vertrouwen op mezelf en mijn kracht. En ja, ongeacht waar je nu staat, dit is voor iedereen mogelijk. Met vallen en opstaan misschien, but that’s life!

Dus voel je je rot? Laat het er zijn.

Ben je verdrietig? Laat het er zijn.

Voel je frustratie? Laat het er zijn.

Ervaar je ongemak? Laat het er zijn.

Ben je angstig? Laat het er zijn.

Omarm deze gevoelens. En zie ze als signalen die je iets willen vertellen. Laat ze je motiveren tot actie. Laat ze je helpen om grenzen te stellen. Ze wijzen je enkel op een onvervulde behoefte, problemen of willen je aanzetten tot het verbeteren van je leven. Dus ga er niet mee in gevecht, maar bedank ze. Accepteer dat je het niet altijd direct hoeft te snappen of te sturen. Je mag het voelen zonder te fixen.

Durf jij ook los te laten? Vertrouw je op jezelf en je kunnen? Ken je je belemmerende patronen en ben je bewust van gedachtenpatronen die je daarin vast kunnen houden? Dan ben je al een goed eind op weg! Als je dit lastig vindt, ben je zeker niet alleen. Het is soms ook lastig. Maar zoals eerder gezegd, niet onmogelijk. Om dit verder te ontdekken, help ik je graag. Tijdens een gratis kennismaking kunnen we samen ontdekken hoe ik je kan begeleiden. Je wil weten wat jouw blokkades zijn, waarom je misschien nog iets anders zoekt achter negatieve gevoelens of misschien heb je wel al van alles geprobeerd, maar lukt het je maar niet om het in de praktijk te brengen. Laten we dan samen aan de slag gaan in een Actie Traject, om te zorgen voor blijvende verandering. Ik kijk er naar uit om met je samen te werken en je te begeleiden naar kalmte, vertrouwen en zin in de toekomst.

Heb je andere vragen naar aanleiding van dit verhaal? Stuur me een bericht!

In stilte,

Famara, 2022