Blijf ik dan voor altijd alleen?
Spanje - 10 december 2024
Pech of logisch?
Er zijn natuurlijk meer vrouwen dan mannen. Dat zijn nou eenmaal de statistieken in Nederland. Namelijk ongeveer 102 vrouwen op 100 mannen. En dat verschil wordt groter naarmate de leeftijd stijgt, omdat vrouwen gemiddeld langer leven dan mannen. Dus ik kan er ook niks aan doen dat ik bijna 36 jaar ben en nog steeds niet de (ware) liefde heb gevonden. Toch? Ik bedoel, iemand moet verantwoordelijk zijn voor die 2%, dus dan zal ik dat wel zijn.
Wat ik hier zojuist doe is een typisch gevalletje confirmatie bias. Een psychologisch fenomeen waarbij mensen de neiging hebben om informatie te zoeken, interpreteren en onthouden die hun bestaande overtuigingen bevestigen. Want? Dat geeft een gevoel van controle, stress dat het spannend is of ik de liefde wel ga vinden en me teleurstellingen bespaard door alvast rekening te houden met het ergste scenario. Maar ja, als ik geloof in dat het nooit gaat lukken om die leuke partner te vinden, sta ik er dan nog wel voor open?

Happy single, toch?
Thailand, November 2015
Misschien ben jij ook net vrijgezel. Of zit je in een ongelukkige relatie maar durf je het niet te beëindigen, want ja, ga je dan wel iemand anders vinden? Of wellicht ben je al heel lang alleen of heb je nog nooit een relatie gehad. Allemaal situaties van onzekerheid. Waarvan ik weet hoe je je voelt, aangezien ik bijna al deze scenario’s al heb meegemaakt.
My little love story
Ik was 15 en hotel de botel op een jongen in de klas. Als ik er nog aan terug denk, word ik weer net zo zenuwachtig als toen. Hij was knap, had een leuke lach en… ja hij had het gewoon voor mij. Als ik het me goed herinner vroeg hij me om mee naar buiten te gaan in de kleine pauze (geen idee of dat nog zo heet). Van de les voor die betreffende pauze heb ik natuurlijk niks meegekregen. Poep nerveus en met knikkende knieën gingen we een rondje lopen in de pauze. En een paar minuten lopen van school was daar dan de eerste kus. Het was meteen raak. Allebei mega verliefd, ik meteen een weer ziek van de zenuwen. Een week later nodigde hij me uit op zijn verjaardag. Welja, meteen de hele familie ontmoeten. Maar het zat goed en een paar dagen later hadden we, jawel, verkering! Het was een hele leuke en onbezorgde tijd. Ik voelde me thuis bij mijn toenmalige schoonfamilie, we genoten van de tijd samen, de tijd op school was dubbel zo leuk en zo ook de schoolreis naar Rome. Ik ben weer even helemaal terug in het gevoel van toen. Maarja, jullie weten natuurlijk al wat er nu komt. Want we kwamen dichterbij het einde van de middelbare school en zouden allebei ergens anders gaan studeren. En toen ging er bij mij toch iets knagen. Is dit het? Wil ik dit nog? De twijfel groeide en ik besloot het uit te maken. Dat ging niet van de ene op de andere dag, want we hielden inmiddels heel veel van elkaar. Maar ook de pogingen daarna mochten niet meer baten. We gingen alleen verder.
Ik dus ook. En zo begon ik als single mijn studententijd. Een minder onbezorgde tijd voor mij. Want ik moest hard werken voor mijn studie die bijna alle dagen doordeweeks aanwezigheid vereisten, ondertussen hockeyde ik ook nog op niveau en wilde ik ook nog het nachtleven ontdekken in Nijmegen waar ik toen vrijwel direct op kamers ging. Te gek, maar veeleisend. En jongens, mannen, die waren regelmatig in mijn leven. Zonder te overdrijven hoor haha. Tijdens mijn studententijd, na mijn studententijd. Maar ze bleven allemaal niet plakken. Een paar serieuze scharrels die wat langer duurden, maar er kwam geen relatie uit voort. Ik weet nog goed dat ik tegen mijn moeder zei ‘’Goh, ik ben nu al bijna 8 jaar single volgens mij’’. Waarna ze mij vertelde dat de teller inmiddels al op 10 jaar stond. Mijn lieve moeder bedoelde het natuurlijk goed, maar natuurlijk deed het iets met mij dat ik al zo’n tijd geen vriend meer had gehad.
En toen was ik 29 en kwam ik een oude bekende uit mijn studententijd tegen. Er werd gedate en we werden verliefd. We gingen na een tijdje samenwonen en hadden een hele mooie tijd samen. Maar helaas ook in deze relatie namen de twijfels het over en zag ik op den duur geen manier meer om samen verder te gaan. En uit elkaar gaan als je wel veel van elkaar houd, is misschien wel een van de pijnlijkste vormen van verdriet (naast verlies) wat er bestaat in het leven. Liefdesverdriet. Dus het werd de inboedel verdelen en omdat het zijn huis was, moest ik heel snel op zoek naar een nieuw plekje.

Weer alleen verder in een nieuw huisje,
Den Bosch, Oktober 2018
In de loop der jaren leerde ik natuurlijk veel over mezelf en wist een mooi leventje op te bouwen. Maar het niet vinden van de liefde die ook hopelijk blijvend geluk zou brengen, bleef toch knagen. November 2019 ging ik met mijn moeder een weekje naar Lanzarote op vakantie. En daar leerde ik een man kennen. Ik dacht niet meteen dat het iets serieus zou zijn. Maar toen we een half jaar later tijden corona met elkaar in contact kwamen, besloot ik nog een weekje naar Lanzarote te gaan. Voor de surf natuurlijk, maar stiekem was ik ook wel nieuwsgierig. En ja, zoals dat gaat, kwamen er kriebels en besloot ik zelf alles in Nederland achter me te laten om naar Lanzarote te verhuizen. Classic! We zijn bijna 3 jaar bij elkaar geweest en het houden van en de aantrekkingskracht waren groot! Maar inmiddels wist ik ook wel dat ik op mijn intuïtie kon vertrouwen. En naarmate de tijd vorderde, wist ik zonder te weten waarom het ''houden van'' niet gewoon genoeg kon zijn, dat dit het niet was voor mij.
Dus we zijn bij de titel van dit verhaal. Bijna 36 en single. Ik had gelukkig wel nog een huur appartementje in Lanzarote, dus kon even op adem komen. Maar ik voelde dat daar blijven niet goed voor me zou zijn. Met pijn in mijn hart liet ik alles achter. Inmiddels was ik 36 jaar en niet alleen single, maar ook ‘’dakloos’’ en zoekende naar de juiste weg hoe nu verder. Ieders liefdesleven is anders natuurlijk, maar wellicht zijn er toch wel universele dingen waar we allemaal mee stoeien. Heb jij weleens de angst om alleen te blijven? Vraag je je af of het aan jou ligt dat het maar niet wil lukken in de liefde? Denken de mensen om je heen dat je te kritisch bent? Of misschien denk je zelf wel dat je het probleem bent. En dan is er voor velen ook nog een kinderwens, de eeuwige twijfel of dat nog wel voor je is weggelegd. Laten we eens naar gaan kijken naar al die vragen die velen van ons herkennen
Bestaat er zoiets als een perfecte partner?
Twijfels hebben we allemaal weleens. Maar als deze de overhand nemen, in de liefde of andere kwesties in het leven, hebben ze een grote invloed op je welzijn. Twijfels in de liefde kunnen je emotioneel uitputten, zorgen voor onzekerheid, en soms je zelfvertrouwen aantasten. Het raakt aan je behoefte aan verbinding, acceptatie, en liefde. De oorzaken van die twijfels zijn er door eventueel aanwezige bindingsangst of verlatingsangst, onzekerheid over je eigenwaarde, jouw verwachtingen die niet aansluiten bij de realiteit of wellicht het gebrek aan communicatie of wederkerigheid in de relatie. Met als gevolg dat je jezelf gaat terugtrekken, piekeren of zelfs ruzies uitlokt. Bij mij was het vooral ein-de-loos piekeren. Langdurige twijfels kunnen leiden tot bindingsangst of emotionele afstandelijkheid. Bij mij was de angst om mijn toenmalige partner te verliezen heel groot, maar ik probeerde na te gaan (zelfs met therapie om mezelf niet voor de gek te blijven houden) of die voortkwamen uit angst of mijn intuïtie. Het is daarbij belangrijk dat je praat met je partner over wat je voelt. En wanneer je een keuze maakt, sta dan achter deze keuze en vertrouw erop dat het de juiste is.
Omdat het bij mij meerdere keren gebeurde dat ik weer single werd, ging mijn omgeving zich er ongevraagd ook weleens mee bemoeien. Allemaal voortkomend uit liefde en omdat ze wilden dat ik gelukkig zou zijn, ook in de liefde. Maar de uitwerking van hun mening was weleens averechts. Is jou ook weleens verteld dat je misschien te kritisch bent? De vraag is of dat waar is. Wat wel waar is, is dat er vroeger veel minder opties waren. En tegenwoordig wordt er juist een overvloed aan opties geboden, mede door social media en dating apps. Psychologen wijzen op de paradox van keuze: hoe meer opties we hebben, hoe moeilijker het is om tevreden te zijn met een keuze. Zelfs als die objectief goed is. Dit hoeft natuurlijk bij jou niet het geval te zijn, het kan ook zijn dat je intuïtief gewoon voelde dat het niet de juiste persoon voor je is.
Het kan ook zo zijn dat je nog niet klaar bent voor een vaste relatie. Zoals ik in één van mijn eerdere relaties. Ik wilde niet graag alleen blijven, maar ondertussen was ik toen nog zoekende in het leven om goed te weten aan welke voorwaarden mijn relatie moest voldoen. Dan loopt het dus ook stuk. Ook al kon ik toen nog niet zien dat dat de reden was. Er is soms wat meer tijd nodig om het te kunnen begrijpen.
Het wordt tijd om te voelen
Dat is wat we namelijk veel te weinig doen. We zien om ons heen dat iedereen gelukkig is. Op Instagram sowieso. En logischerwijs willen wij dat natuurlijk ook! Dus zoeken we allemaal naar manieren om pijnlijke emoties te vermijden. Vaak door middel van werk, social media, alcohol, constant bezig zijn… en in het geval van liefde soms ook door snel door te gaan naar ‘’de volgende’’.
Je shit voelen is niet fijn. En liefdesverdriet sucks gewoon intens! Helemaal waar. Maar opgekropte en onverwerkte emoties komen vaak later als een boemerang dubbel zo hard bij je terug. Je ontkomt er niet aan. Niet alleen mentaal, maar soms ook fysiek. Neurobiologen hebben aangetoond dat het brein negatieve emoties opslaat in het limbische systeem in de hersenen. Als ze niet verwerkt worden, beïnvloeden ze toekomstige gedachten en gedragingen.
Hoewel ik vroeger meer mentaal veerkrachtiger moet worden, ben ik nu van de fysieke variant een kenner, tot op de dag van vandaag. Dus ook ik moet er aan geloven alles van het verleden een plekje te geven. En dat is ontzettend de moeite waard kan ik je vertellen. Mentaal ben ik veerkrachtig en lichamelijk meer en meer. Dus ik investeer nog altijd in een nog gelukkigere variant van mezelf. Dus mediteer, lees, schrijf, doe yoga, ga wandelen, sporten, schilderen, praat erover met dierbaren of wat dan ook. Maar sta stil en VOEL!

Mijn huidige gelukkige variant,
Tarifa, December 2024
Happily ever after
Geloofde ik dan al die tijd dat met mij allemaal goed zou komen? Eerlijk, niet altijd met 100% overtuiging. Maar diep van binnen wist ik, dat ook ik gelukkig kon worden met iemand. Maar het kwam niet vanzelf. Ik ben gaan investeren in zelfliefde, weten wie ik ben en waar ik voor sta en schakelde ik hulp in van ervaringsdeskundige. Ik nam de tijd om echt liefdesverdriet te doorvoelen en te rouwen om wat niet meer is. Ik ben namelijk gevoelig van aard en kan ongelooflijk veel van anderen houden. Dus eenmaal een plekje in mijn hart, gaat dat ook nooit meer weg. Maar dan moet mijn hart wel helen om vooral het moois te kunnen laten beklijven.
Ook deed ik een cursus om ervoor te zorgen dat ik mezelf ging vergeven van ‘’al die relaties’’ die ik uitgemaakt had. Want dat is een groot oordeel wat ik over mezelf had. Ook vergaf ik ex partners die me emotioneel pijn hadden gedaan. Dat deden ze onbewust, maar het laat wel littekens achter. Hierdoor kwam er weer ruimte, in mij en het plekje naast mij die ooit hopelijk door een leuke man ingenomen kon worden. Maar dan wel vanuit de basis van wie ik ben en wat ik nodig heb in het leven. De mening van een partner is belangrijk, maar ik kiest nog altijd zelf. Laat dat dus ook voor jou een herinnering zijn. Ook al ben je bang dat je partner daar iets van vindt. Als die bij jou hoort en écht van je houdt, dan zal hij je altijd supporten.
En dan is hij er ineens. Op het moment, cliché maar waar, dat ik het niet zag aankomen. Ik had geen huis, zat in-between jobs, geen auto en niet eens een fiets (haha, ben en blijf toch een Hollander hè). Maar vond wel dat ik af en toe een beetje mocht blijven daten om niet helemaal het gevoel te verliezen. En eind december 2023 liep ik tegen de juiste aan. Die mij, al mijn plannen en gevoeligheden helemaal omarmt. Ik hoopte ooit nog net zo verliefd te kunnen worden als toen ik 15 was. Nou, dat is dus gewoon gelukt! Is dit dan een sprookje? Heus niet altijd. Ook wij steggelen weleens over rondslingerende sokken of moeten serieus praten over stappen die we samen zetten. Maar de basis is sterk en daar teken ik voor. Met daarbij ook nog heel veel vertrouwen in wat de toekomst ons zal brengen. Kom maar op!

Dit is hem dan,
El Palmar, November 2024
Ben jij ongelukkig in de liefde? Ben je het vertrouwen in jezelf kwijt en weet je niet meer wie je bent en wat je wil? Of twijfel je eindeloos of je in de juiste relatie zit en of die ‘’ene ware’’ voor jou nog gaat komen? Gun jezelf de tijd om te voelen en wees eerlijk naar wat je nodig hebt. Neem hiervoor de tijd, of laat mij als coach je daarbij helpen om dit inzichtelijk te krijgen. Je geeft hiermee jezelf de regie terug in handen.
Ik maak hierbij o.a. ook gebruik van de schaal van emoties van Abraham Hicks. Emoties hebben namelijk een bepaalde frequentie. Angst bijv. is een lage energie en liefde een hoge energie. Hoe hoger je frequentie, hoe meer positieve ervaringen je aantrek. Zoals bekend van de Law of Attraction. Want ja, ook voor jou is de liefde weggelegd, in welke vorm dan ook!
Heb je vragen naar aanleiding van dit verhaal? Stuur me een bericht!
Comments